Ik hoor steeds vaker dat mensen het wel gehad hebben met de intelligente lockdown. Ze willen weer in groepen samenkomen, het terras op, niet meer thuiswerken, en ga zo maar verder. De sleur zit er bij velen in en de dagen gaan maar langzaam voorbij. Ik ervaar dat zelf helemaal niet zo. Ik heb mijn draai gevonden en de tijd vliegt voorbij.

Midden maart vond ik het best lastig om mij aan te passen aan de nieuwe situatie. Het leven om mij heen veranderde terwijl het 2 maanden daarvoor ook al 180 graden was gedraaid. Ik was net bezig met mezelf aanpassen aan een nieuwe situatie of het leven vroeg nog meer flexibiliteit van me. Verandering is onzekerheid. Verandering is nieuwigheid. En onzekerheid en nieuwigheid vind ik eng.

Gelukkig begon ik de lockdown niet alleen. Ik zat samen met/bij een vriendin en we bouwden ons eigen ritme op om zo de structuur te bewaren. ’s Ochtends een wandeling maken en daarna aan het werk. In de middag een wandeling en boodschappen doen. Daarna weer aan het werk en mijn kopje koffie om 15:30 uur. Na werk nog een workout, koken en La Casa de Papel kijken. Bijna elke dag was hetzelfde, en geen enkele dag was saai.

We zijn inmiddels 2 maanden verder en er is zomaar weer een maand voorbij sinds mijn laatste blog post. En weet je wat? De tijd vliegt en ik heb me nog geen moment verveeld! En dat terwijl er niet veel veranderd is. Ik zet nog steeds elke dag 10000 stappen, werk 4 dagen in de week, sta in de keuken en doe 3 keer per week een workout. De weekenden zijn voor leuke dingen en leuke mensen (wel in mindere mate en met afstand natuurlijk).

Bij het begin van de lockdown had ik heel sterk het gevoel dat ik de lockdown moest zien als een periode om “alles” op orde te krijgen. Die verplichting naar en verwachting van mezelf bleek uiteindelijk niet realistisch. Ik voelde me zelfs een beetje teleurgesteld toen ik na een week (!!!) nog geen woning had of dat ik soms nog aan mijn ex dacht. Ik wilde weer te snel, te veel. Wat ik eigenlijk meteen met mezelf had moeten afspreken was: loslaten. Let it go.

Dit klinkt zó cliché maar op het moment dat ik mijn verwachtingen los liet, werden veel dingen weer helderder. Natuurlijk niet meteen maar wel in de loop der tijd. Het heeft mij enorm veel geholpen om de huidige situatie gewoon te accepteren zoals ‘ie is en mezelf andere vragen ging stellen. Ik zit zo veel lekkerder in mijn vel (letterlijk en figuurlijk) en geniet van:

Dagelijkse wandelingen (in de zon); het dalende cijfer op mijn weegschaal; de geheimzinnige brieven en het pakketje die ik ontvang van een anonieme afzender (daarover later meer); mijn beste vriendin weer vaak zien; oude vriendschappen ophalen; nieuwe mensen ontmoeten; thuiswerken; buiten sporten; mijn dagelijkse kopje cappuccino of flat white; mediteren; lezen; de Gilmore Girls opnieuw kijken; NLP; bloggen.. En nog zo veel meer!

Waar ik in het begin een beetje bang was voor de lockdown, heb ik ‘m nu omarmd. Ook de mindere dagen want geloof mij, die zijn er ook. Het is precies goed zoals het nu is.

Foto door Bich Tran via Pexels