Een aantal weken geleden viel er een rode envelop op mijn deurmat. Het handschrift herkende ik niet dus ik maakte ‘m snel open om erachter te komen wie mij geschreven had. De brief schetste het verhaal van hoe de wereld eruit ziet op Hemelvaartsdag in 2025, met alle gevolgen van corona van dien. De getypte brief was ondertekend door de Drie-Eenheid. Ze vroegen mij om de avond van Hemelvaart vrij te houden en mijn (digitale) post in de gaten te houden. Ehh oké, what the actual fuck?

Hoewel er duidelijk in de communicatie stond dat ik de avond van Hemelvaart moest vrijhouden, las ik op de een of andere manier dat het om de avond vóór Hemelvaart ging. Dat zat zo ingeprent in mijn hoofd dat ik er afgelopen woensdag helemaal klaar voor zat. Een uur voordat ik naar een vreemd nummer zou moeten bellen, ontving ik een digitale vriendelijke reminder van de Drie-Eenheid dat het morgen pas zo ver was..

Goed, de avond erna zat ik er wéér klaar voor. Om half 8 belde ik een vreemd nummer en hoorde ik een vreemde stem zeggen dat ik mijn mail moest checken. En toen begon Escape het coronacomplot. Ik bleek deel te nemen aan een escape room op afstand. Het bleek ook nog de meest bijzondere die ik ooit gespeeld heb. Niet vanwege de setting maar omdat deze speciaal voor mij gecreëerd was en zelfbedacht door twee vriendinnen. De mysterieuze Drie-Eenheid bleken gewoon mijn vriendinnen en ik te zijn.

Ik was de uitverkoren om de wereld en mijn vriendinnen te redden van het coronavirus in 2025. Ik moest hemel en aarde bewegen om tot de verlossende woorden te komen (letterlijk en figuurlijk). Het spel en het verhaal zaten vol met verwijzingen naar onze studietijd in Antwerpen, de Bijbelse Drie-Eenheid, raadsels die opgelost moesten worden, puzzels die gelegd moesten worden en cijfersloten die gekraakt moesten worden.

Waar wij normaal gezien de spanning opzoeken in een escape room op locatie, werd de spanning nu bij mij thuis gebracht. Mijn hersens waren aan’t kraken, theorieën en oplossingen werden besproken en er werd heel wat gelachen. De vooraf gegeven tijd stond op 90 minuten. Wij hebben er uiteindelijk maar 2 uur langer over gedaan. Het is ook niet niks om op een doordeweekse avond de wereld te verlossen van corona.

Vorige week schreef ik nog dat er zomaar weer een maand voorbij is gevlogen en deelde ik een aantal geluksmomenten. De mysterieuze (digitale) post maakte daar toen al onderdeel van uit en deze avond markeert één van mijn hoogtepunten. Het betekent voor mij namelijk meer dan “alleen maar een spelletje spelen”. Voor mij is het een bevestiging van het feit dat ik onderdeel ben van mijn eigen speciale Drie-Eenheid.

De dames in kwestie heb ik leren kennen toen ik in 2012 naar Antwerpen verhuisde om daar te studeren. Inmiddels zijn we al bijna 8 jaar in elkaars leven en hebben we elkaar zien groeien en bloeien. Er zijn maar weinig mensen met wie ik zo kan filosoferen over het leven en tegelijkertijd zo hard mee kan lachen. We hebben lang niet alles gemeen, denken niet over alles hetzelfde en hebben allemaal een heel ander levensverhaal. Toch zijn wij met elkaar verbonden op een manier dat al onze tegenstellingen overstijgt. En eerlijk gezegd maakt dat ons en onze dynamiek ook zo leuk.

Ik bewonder de rust en haar structuur van de ene omdat ik dat voor mezelf vaak nog zoek en ik kijk op tegen de durf en scherpheid van de ander omdat ik zelf nogal timide ben. Het zijn twee dames waar ik van blijf leren, gewoon omdat zij zichzelf zijn en ik met hen ben. Het is een vriendschap die ik koester met heel mijn hart. Een vriendschap waarvan ik hoop dat het nog heel lang gaat duren. Zij en ik. Wij als ultieme Drie-Eenheid.