Protected: Het is tijd voor realiteit

6 reacties / Enter your password to view comments.

One last chance

In my life I don’t mean much to anyone.
I’ve lost my way can’t go back anymore.
Once I had everything now it’s gone.
Don’t tell me again coz I’ve heard it all before.

I don’t wanna be misunderstood.
I’ve got to take this chance and make it into something good.

9 reacties / Laat een reactie achter

A place under the sun

Mercredi. Miércoles. Mittwoch. Wednesday. WOENSDAG! Waarom ik het nodig vind om woensdag in vijf verschillende talen te schrijven? Uhm, misschien wel vanwege het feit dat ik dan V to the akantie heb! Ik heb vandaag een herkansing gehad en er staan er nog twee te wachten. Nog maar één avond en één dag leren en dan ben ik er van af! Zes weken lang géén school, maar lekker centjes verdienen en (hopelijk) genieten van mooie, lange zomeravonden.

Vanaf zeventien augustus ben ik dan ook eindelijk drie weken vrij van mijn werk. Een weekje zeilen in Friesland is al geregeld. Daarnaast staat er ook nog een zonnige vakantie op de planning. Waar naar toe? Ik (lees: mijn vriendin en ik) heb nog geen idee. We pakken een last-minute en zien wel waar we stranden, hihi. Stiekem hebben wij een lichte voorkeur voor Mallorca of Ibiza. Maar als jullie nog een leuke tip hebben, dan is die van harte welkom!

Omdat ik zo’n ontzettende zin heb in de vakantie én omdat deze artiest mijn held is:

James Morrison met -hoe toepasselijk- “A place under the sun”. Enjoy!

16 reacties / Laat een reactie achter

Hulde aan hun

Een week na twee treurige gebeurtenissen in de muziekwereld, probeer ik dan eindelijk mijn hulde aan deze artiesten te geven. Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen. Daarom: rest in peace Michael Jackson en dankjewel Krezip voor al die mooie jaren!

8 reacties / Laat een reactie achter

Tentamens en examens

Vrijdag 19 juni 2009: mijn laatste schooldag van mijn eerste jaar HBO! Jezus, wat is dit schooljaar ontzettend snel voorbij gegaan! Ik herinner mij nog goed dat ik vorig jaar als “newbie” op mijn Hogeschool terecht kwam. Niet wetende wat én wie ik moest verwachten, hoopte ik maar op het beste. In het begin moest ik heel erg wennen aan de nieuwe leerstijl. Maar ach, alles went. Nu het schooljaar tot z’n einde komt, baal ik er stiekem toch wel erg van dat ik mijn propedeuse dit jaar niet meer haal. Het is eigenlijk nog maar de vraag of ik over kan..

Vanaf maandag beginnen mijn tentamens: twee weken lang tentamens maken van de vakken van mijn laatste blok. Politics, Engels, Frans (schriftelijk én mondeling), Spaans en Marketing. Daarbij zullen mijn herkansingen (5!) ook nog eens plaats vinden de komende twee weken. Ik zeg: Niki gaat het ontzettend zwaar en druk krijgen. Ik hoop dat ik voor het eerst dit schooljaar mijn concentratie eens bij mijn leerwerk kan houden en dat ik niet wéér weg droom. Ik zal en moet overgaan want over een jaar kan ik dan eindelijk naar het buitenland toe!

Het feit dat ik geen ster ben in leren, wilt niet zeggen dat ik niet graag naar school ga. Integendeel zelfs! Ik heb dit jaar ontzettend genoten van alles wat ik heb gedaan! De introductie naar Aachen, het bezoek aan het Europees Parlement en shoppen in Brussel en natuurlijk het project Focus. De mensen die ik dit jaar heb leren kennen zijn stuk voor stuk enorme schatten! De meisjes uit mijn klas, maar ook de jongens van de andere opleiding en de internationale studenten (wat is die Amerikaan toch een schatje). Maar als hoogtepunt is natuurlijk The Nose!

Tenslotte: Wesley (mijn broertje), Aniek, Naomi, Sabine, Tim en iedereen in blogland die geslaagd is voor zijn of haar examens: gefeliciteerd!

13 reacties / Laat een reactie achter

Pinkpop!

Lieve dames en heren! Dit weekend is het dan zo ver: Pinkpop! Ik ga het hele weekend lekker genieten van o.a. de volgende artiesten: the All American-Rejects, Anouk, Katy Perry, the Killers, the Kooks, Maria Mena, Milow, Snowpatrol en the Ting Things.

Maar ik ga natuurlijk vooral genieten van JAMES MORRISON!

7 reacties / Laat een reactie achter

Muziek wanneer je het niet wilt

Als ik ‘s morgens vroeg de bus of trein pak om naar school te gaan, wil ik graag nog even genieten van de rust. Nog een beetje wakker worden zelfs. Ik heb dan ook weinig of geen behoefte om met iemand een uitbundig gesprek te gaan voeren. Vragen als “Wat heb jij gisteren nog gedaan?” of “Heb je dat ene tv-programma gezien?” probeer ik dan ook te vermijden. Het liefste zit ik de hele rit naar mijn iPod te luisteren die alle nummers van James Morrison voorbij laat komen. Ja, dat is lekker wakker worden.

Als ik na een lange, maar vooral zware schooldag de bus of trein weer instap, is mijn behoefte om te praten weer verdwenen. Ik wil dan gewoon relaxed zitten en naar mijn muziek luisteren. Lekker uit het raam kijken en mijn verstand op nul zetten. Even lekker “zen” worden voordat ik thuis kom en weer aan mijn huiswerk moet beginnen.

Helaas werd mijn rust vandaag verstoord en om eerlijk te zijn: dat wordt het wel vaker. Er zitten steeds vaker jongeren in de bus en trein die het nodig vinden om muziek via de telefoon af te spelen met de volumeknop op maximaal. Ik word daar helemaal gek van! En als ik dan om mij heen kijk in de bus, zie ik dat ik niet de enige ben. Mensen geven geïrriteerde blikken en kuchen opvallend vaak. Maar ze durven er niets van te zeggen, evenals ik. Gelukkig hebben we dan nog de buschauffeur die omroept dat het geluid uit moet. En na wat geklaag van de desbtreffende jongeren keert de rust weer een beetje terug.

9 reacties / Laat een reactie achter

Smokey

Trouwens, over precies één week sta ik te genieten van allerlei artiesten op Pinkpop! En wat het aller leukste en beste eraan is, is het feit dat ik James weer ga zien!!

8 reacties / Laat een reactie achter

MC Nightmare of MC Dreamy?

Niki en tandartsen kun je vergelijken met clausterfobische mensen die gedwongen worden een lift in te stappen: het gaat gewoon niet samen. Zodra ik weet wanneer ik naar de tandarst moet, kan ik mezelf al helemaal gek maken. Het stomme is dat ik me nergens druk om hoef te maken omdat mijn gebit altijd in orde is. Maar toch, de angst voor boren, spuiten en alle andere griezelige dingen wegen toch wel erg zwaar. Met klamme handjes en het liefste met mijn kaken op elkaar geklemd, neem ik plaats in de stoel. Na vijf minuten ben ik meestal klaar en dan denk ik bij mezelf: “Was die angst nou écht nodig?”

Vandaag moest ik er weer aan geloven. Ik hoefde weliswaar niet op controle, maar ik moest een spleetje tussen mijn tanden laten dichtmaken. Ik zat nerveus in de wachtkamer het ene na het andere roddelblad door te lezen in de hoop dat de tandarts misschien niet kwam opdagen en ik vrij om te gaan was. Maar nee hoor. “Mevrouw Townsend?” klonk er opeens. Ik keek op en keek recht in de heldere, blauwe ogen van een aangename, mannelijke, jonge verschijning. Was dit de tandarts die mij zou helpen om het spleetje te laten verdwijen? Of zou dit misschien een stagaire zijn?

Het bleek mijn tandarst te zijn. Ik schatte hem ergens in de twintig, zo tussen de 22 en 25. Een redelijk mooie leeftijd dus. Zijn korte, donkerblonde haar en zijn blauwe ogen lieten mijn angst voor al het enge apparateur verdwijnen. Ik ging in de stoel zitten en hij begon te wroeten in mijn mond. Hoewel ik niks kon zeggen, maakte hij mij soms wel aan’t lachen door een opmerking. Ik blijk dus veel speeksel aan te maken en dat vond hij wel grappig.

Na een halfuurtje was hij klaar. Ik heb hem nog even een glimlach gegeven en ben toen weggelopen. Op weg naar de auto bedacht ik mij opeens dat ik eindelijk eens een keer ervaren heb hoe het is om een échte MC Dreamy te ontmoeten!

12 reacties / Laat een reactie achter

Music is my lover

Muziek maakt mij vrolijk en vandaar dat ik een paar liedjes post die ik leuk blijf vinden! Misschien dat ik jullie er ook wel blij mee maak, haha. Enjoy!

8 reacties / Laat een reactie achter