Een aantal weken geleden viel er een rode envelop op mijn deurmat. Het handschrift herkende ik niet dus ik maakte ‘m snel open om erachter te komen wie mij geschreven had. De brief schetste het verhaal van hoe de wereld eruit ziet op Hemelvaartsdag in 2025, met alle gevolgen van corona van dien. De getypte brief was ondertekend door de Drie-Eenheid. Ze vroegen mij om de avond van Hemelvaart vrij te houden en mijn (digitale) post in de gaten te houden. Ehh oké, what the actual fuck?

Ik hoor steeds vaker dat mensen het wel gehad hebben met de intelligente lockdown. Ze willen weer in groepen samenkomen, het terras op, niet meer thuiswerken, en ga zo maar verder. De sleur zit er bij velen in en de dagen gaan maar langzaam voorbij. Ik ervaar dat zelf helemaal niet zo. Ik heb mijn draai gevonden en de tijd vliegt voorbij.

Bijna 3 maanden geleden werd mijn hart gebroken en moest ik opnieuw beginnen op mijn 30e. Mijn leven stond ineens op z’n kop. Ik wilde toen niets liever dan de tijd vooruitspoelen. Ik heb namelijk veel over liefdesverdriet gelezen en kwam vaak tegen dat de ergste pijn na 3 maanden gezakt is. Het zou zo zijn dat ik vanaf dan het grootste gedeelte verwerkt heb en zou kunnen doorgaan met mijn leven. Tsjah, hoe staat dat er dan nu eigenlijk voor?

We kunnen er niet meer omheen: het corona-virus heeft ons in de ban. Niet alleen ik maar vrijwel iedereen wordt dagelijks met (de gevolgen van) het virus geconfronteerd. Geannuleerde vluchten en vakanties (tot snel Schotland), geen klassikaal onderwijs (mijn opleiding NLP wordt verschoven), minimaal sociaal contact en ga zo maar verder. Ik hoor boze en angstige geluiden maar gelukkig zie en voel ik ook veel liefde en samenhorigheid om mij heen.

Naar school gaan, heb ik altijd leuk gevonden. Mijn lievelingsvak op de was Engels. Ik weet nog goed dat ik samen met een vriendin voor Engels een spreekbeurt hield over the Globe in Londen. Tijdens een schoolreis naar Londen later dat jaar, nam de docent ons 2 apart. Hij wilde ons graag the Globe laten zien. Hoe vet?! Het was zo gaaf om daar uiteindelijk rond te lopen! Het was fantastisch om het “geleerde uit de boeken” in het echt te zien. Op dat moment werd het abstracte van leren voor mij heel concreet.

Degenen die mij al lang volgen, weten dat ik groot fan ben van James Morrison. Toen al en nu nog steeds. Ik heb talloze blogs over hem en zijn concerten geschreven. Toch staat hij op een gedeelde eerste plaats met een andere artiest. Iemand die totaal niet in hetzelfde repertoire valt. Iemand wiens muziek ik tot op het bot voel. Iemand die helaas niet meer bij ons is. Mag ik jullie voorstellen aan mijn andere muzikale held: Avicii.

Toen ik 28 was, besloot ik om een bucket list te maken met 30 dingen die ik wilde doen voordat ik 30 werd. Helaas is het mij niet gelukt om alles “op tijd” af te vinken. Misschien was 2 jaar ook iets te kort daarvoor. Daarom neem ik nu iets ruimer de tijd. Nog steeds dezelfde bucket list, alleen nu gun ik mezelf 5 jaar de tijd.

Afgelopen vrijdag was het Valentijnsdag. De dagen ervoor werd ik geconfronteerd met rode rozen, lieve kaartjes en teddyberen. Waar ik er eerst echt van kon genieten, deed het nu een beetje zeer. Valentijnsdag draait om het vieren van de liefde. En laat het nou net 3 weken geleden dat mijn relatie stuk liep.

Op 26 november 2019 was het zo ver: ik werd 30 jaar. Hoewel ik er graag luchtig over wilde denken, was dat in realiteit niet zo. Ik zat in de aanloop naar mijn 30e verjaardag niet lekker in mijn vel doordat ik overspoeld werd door gedachtes over het leven. Over míjn leven.